One day with me : พามาดูการทำงานของตัวละครในเกมไล่ล่าสุดฮิต

“ที่นี่ที่ไหน” คงเป็นคำแรกที่เราจะถามเมื่อตื่นขึ้นมาในสถานที่แปลกๆ แต่สำหรับชั้นไม่..

ไม่มีเวลาถามเพราะตอนนี้ต้องทำตามกฎของเกมเพื่อที่จะมีชีวิตรอดออกไปจากทุ่งโล่งที่เต็มไปด้วยเลือดแห่งนี้

เรื่องมันมีอยู่ว่าฉันคือตัวละครตัวหนึ่งในเกมไล่ล่าสุดนิยมที่ต้องเอาตัวรอดจากฆาตกรสุดโหด ไม่รู้ไปโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน ถึงได้ถือเลื่อย ถือมีดไล่ฟันกันไปทั่วทุ่ง และระหว่างที่เล่าให้ฟังนี่ฉันก็ไม่ได้เสียเวลาไปเปล่าๆ หรอกนะ เอาเป็นว่าฉันอยู่ในเกมที่ต้องเอาตัวรอดเพื่อออกจากที่นี่! เดี๋ยวฉันจะพาไปดูการทำงาน ตอนนี้ขอตัวไปทำภารกิจเพื่อชีวิตก่อน ถ้าอยากรู้เป็นยังไงก็ตามมา

ครั้งนี้ฉันเกิดในด่านฟาร์มเก่าๆ ที่เต็มไปด้วยทุ่งข้าวโพดเกะกะตา มีบ้านไม้หลังไม่เล็กไม่ใหญ่และรถเครนพังๆ ตั้งอยู่ บรรยากาศรอบตัวก็อึมครึมและเหม็นอับแบบบอกไม่ถูก หมอกที่ไม่รู้มาจากไหนก็ตั้งใจบดบงทัศนียภาพกันเหลือเกิน ถึงแม้ด่านนี้จะมีที่โล่งกว้างแต่ก็ไม่น่าอยู่สักนิด อีกาบินให้ว่อนเหมือนสุสานอะไรสักอย่างก็ไม่ปาน อ้อ ฉันมีเพื่อนอีกสามคนที่มาร่วมชะตากรรมเดียวกัน แต่สงสัยจะเกิดกันคนละที่ แล้วนั่นก็เครื่องปั่นไฟ ลืมบอกไป ฉันมีหน้าที่ซ่อมเครื่องปั่นไฟ 5 เครื่อง เพื่อให้กลับมาปั่นไฟได้ตามปกติเพื่อเชื่อมไฟไปยังประตูหนีตาย ระยะเวลาในการซ่อมเครื่องก็สี่ถึงห้านาที ถ้าไม่ซ่อมพลาดเสียงดังจนฆาตกรมันมาตื้บซะก่อนน่ะนะ พอซ่อมเสร็จครบทุกเครื่องทีนี้ก็จะเปิดประตูเพื่อหนีออกไปจากที่นี่ได้ ทุกอย่างดูเหมือนจะเรียบง่ายงดงามจนกระทั่งไอ้ฆาตกรใจโฉดมันแว๊นเรื่อยมาทางฉันนี่แหละ !

“เผ่นเร็ว!” ฉันกับเพื่อนที่ซ่อมเครื่องปั่นไฟอยู่วิ่งหนีกันไปคนละทางอย่างรู้หน้าที่ ฉันวิ่งออกมาทางซ้ายผ่านโขดหินใหญ่ และดูเหมือนว่ามันจะตามฉัน ขอร้อง คนตั้งเยอะแกจะมาตามฉันคนเดียวไม่ได้! แม่จ๋าช่วยด้วย

“แง๊นนนนนน” เสียงเลื่อยจากฆาตกรไล่หลังฉันมา ตอนนี้เริ่มจะหมดแรงวิ่งแล้ว ด้วยความชำนาญฉันจึงค่อยๆ ลดฝีเท้าเพื่อจะได้ไม่ทิ้งรอยเท้าไว้ให้มันตามได้ ค่อย ๆย่องหลบต้องก้อนฟางที่สูงกว่าตัวไปนิด มันมองหาฉันเสียให้ทั่ว

“แง๊นนนนนนนนน” แหนะ มีการส่งเสียงเลื่อยขู่กัน จ้างให้ก็ไม่โผล่ไปให้แกสับหรอกเฟ้ย! แต่เดี๋ยวก่อนมันเดินมาทางตู้ที่ฉันแอบอยู่ โอ้พระสงฆ์ นะโมๆๆ หลวงปู่เค็ม หลวงปู่หวานช่วยลูกก่อน

ติ๊ง ตู้ม! เสียงเครื่องปั่นไฟเสร็จหนึ่งเครื่องพร้อม ๆ กับเสียงซ่อมพลาดเรียกความสนใจจากฆาตรกรได้เป็นอย่างดี มันสตาร์ทเลื่อยและวิ่งหายไปในป่าข้าวโพด ฮู้ว ศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ ฉันรอดแล้ว

ตื่นเต้นดีมั้ยล่ะ เห็นแล้วก็แทบจะนั่งไม่ติดเพราะลุ้นกันล่ะสิ นี่แหละงานฉันของมันทำให้คนกรี๊ดกร๊าด สร้างความเร้าใจ

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก

เห้อ เอาล่ะ หน้าที่ฮีโร่อย่างฉันเริ่มละ เดี๋ยวต้องไปช่วยเพื่อนลงจากตะขอนรกก่อน เมื่อกี้ร้องลั่นเพราะไอ้เจ้าฆาตกรมันสับโชะ! แล้วอุ้มไปแขวนเรียบร้อยโรงเรียนจีน..

ให้ตายเถอะ! ไกลเหมือนกันนะเนี่ย เล่นเอาหอบ ฉันยืดตัวเต็มความสูงแล้วอุ้มเพื่อนที่อยู่บนตะขอออก หนักชะมัดแต่ก็อุ้มลงมาได้ ตอนนี้ฉันช่วยเพื่อนบนตะขอได้แบบสบายใจหน่อยเพราะเพื่อนอีกสองคนไปวิ่งป่วนฆาตกรอยู่ แต่ถ้าตอนที่ฆาตกรมันเฝ้าอยู่แถวๆ นี้ก็ต้องมีเจ็บตัวกันบ้างล่ะ

“ขอบใจ” เพื่อนพูดเสียงสั่น

“เอาเถอะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวคราวหน้านายก็ต้องช่วยฉัน” ฉันพูดไปทำแผลให้เพื่อนไป ครั้งแรกที่ทำแผลให้เพื่อนนะ ฉันเป็นลมจนฆาตกรหอบไปสับเป็นวิญญาณบูชายันต์เรียบร้อย ก็แหม่ มันเลือดทั้งนั้นเป็นพวกเธอจะไม่กลัวหรอ?

พอทำแผลให้เพื่อนจนกลับมาวิ่งตีลังกาได้เหมือนไม่เคยเจ็บเคยปวด เราก็พากันย่องไปซ่อมเครื่องปั่นไฟเครื่องสุดท้าย ทุกคนอาจจะงงว่าทำไมเร็ว ก็พวกเพื่อนฉันมันชำนาญ พกกล่องเครื่องไม้เครื่องมือกันสุดฤทธิ์ ประสบการณ์มันสั่งสอนให้พวกเรารู้จักปรับตัว!

“นี่ ฉันกำลังเล่าให้คนอ่านฟังว่าเราต้องทำยังไงบ้างในเกม” ซ่อมไปคุยกับเพื่อนไป ชิลล์เหมือนอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์

“ถ้าเรารอดไปได้โลกจะต้องจารึกชื่อเราเอาไว้! แล้วถ้าแม่ฟังอยู่ผมอยากบอกว่า ถึงงานมันจะเสี่ยง แต่เงินเดือนเยอะ รักแม่นะครับ” พูดจบก็ปาดน้ำตาแล้วหันไปซ่อมเครื่องปั่นไฟต่ออย่างขะมักเขม้น จนในที่สุดเครื่องปั่นไฟเครื่องสุดท้ายก็..

ตู้ม!

ฉันดันต่อสายไฟพลาด..

แง๊นนนนนนน เสียงเลื่อยของฆาตกรดังมาแต่ไกล ๆ เหมือนรู้ใจกัน

“ซวยละ เร่งมือหน่อยเรา” เพื่อนพูดเสียงล่ก แต่อย่าตกใจไปจากประสบการณ์การคาดคะเนระยะทางที่ฆาตกรกำลังวิ่งมามันน่าจะซ่อมทัน อีกนิดเดียวเท่านั้น!

ติ๊ง

เสร็จ! เผ่นละโว้ย

คราวนี้ฉันกับเพื่่อนวิ่งไปสู่เป้าหมายเดียวกันคือประตูหนีตาย ประตูทางออกมันมีอยู่สองทาง ขอเดาว่าเพื่อนอีกสองคนกำลังเปิดกันคนละทาง แต่ต้องขออภัยเพื่อนที่กำลังเปิดประตูที่พวกฉันกำลังวิ่งไปไว้ตรงนี้ เพราะตูพาเพื่อนไปเพิ่ม!

“ใกล้เสร็จหรือยัง ยัง ยัง ยัง ยัง” ฉันตะโกนถามเพื่อนที่กำลังเปิดประตู

“อีก 20 เปอ เออ เออ เออ เออ” แต่ไม่น่าทันแล้วพวก เพื่อนปล่อยสวิตช์เปิดประตูแล้ววิ่งหนีไปอย่างเดอะแฟลช ส่วนฉันกับเพื่อนอีกคนก็พร้อมใจกันจู๊คหลบหลีกเพื่อเลี้ยวเปลี่ยนทิศทางทันที โอย เมื่อกี้เลื่อยผ่านหลังไปนิดเดียว ใจแม่จะร่วงT_T

ฉันมั่นใจว่าประตูอีกฝั่งจะเปิดเสร็จแล้วแน่ ๆ ยังไงก็รอดสี่คน ทุกอย่างมันถูกคำนวณไว้แล้ว!

โชะ!

เสียงเลื่อยฟาดเข้าที่แขนของฉัน ลาก่อนนะทุกคนU_U

ไม่! เจ็บแค่นี้ไม่ตาย ฉันลากสังขารเข้าใกล้ประตูไปเรื่อยๆ เพื่อนอีกสองคนที่วิ่งนำไปก็ถือปอมปอมเชียร์เย้วๆๆ อยู่หน้าประตู ช่วยได้มาก(กัดฟันพูด) อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว ฉันจะออกไปกินแซลมอน..

เพื่อนยื่นมือมาหาฉัน ทันใดนั้นทุกอย่างก็สโลว์โมชัน ฉันค่อยๆ ยื่นมือเข้าไปหาเพื่อนเพื่อให้ช่วยดึงให้พ้นไอ้เลื่อยนรกที่กำลังจะฟันโชะลงมาที่หลังของฉัน อ๊ากก

ผ่าง!

ขอบคุณบารมีหลวงปู่เค็ม ฉันยังไม่ตาย ฉันยังคงหายใจT_T สุดท้ายก็หนีออกมาสำเร็จ ฆาตกรก็ได้แต่ยืนดูอยู่อย่างนั้นเพราะออกมาเกินเขตที่เกมกำหนดไม่ได้ โฮ ขวัญเอยขวัญมา ตอนนี้ทุกคนพักหอบหายใจจากการวิ่งและเชียร์ฉันอย่างสุดใจ ในที่สุดก็เลิกงาน พวกเรากอดคอและเดินกลับบ้านอย่างสบายใจ งานวันนี้จบแล้ว..

“ฉันจะกลับไปซักผ้า”

“ฉันจะกลับไปเย็บชุด”

“ฉันจะกลับไปพัฒนากล่องเครื่องมือ” เพื่อนทั้งสามพูดอย่างร่าเริง

ส่วนฉันจะกลับไปทำแผล! เจ็บไม่ไหวแล้วT_T

และนี่ก็คืองานประจำของฉันกับเพื่อนอีกสามคน แต่การเป็นตัวละครในเกมไล่ล่าสุดนิยมมันยังไม่จบแค่วันนี้หรอกนะ อยากรู้ครั้งหน้าฉันจะรอดหรือไม่รอดก็ต้องมาติดตามกัน สำหรับวันนี้ขอลาไปก่อน

อูย เจ็บแผล